هیچ حق و حقوقی یک طرفه نیست

    امام علی (ع) :

خداوند برای من به موجب این‌که ولی امر و حکمران شما هستم حقی بر شما قرار داده است و برای شما نیز بر من ‏همان اندازه حق است که از من بر شما، 

    همانا حق برای گفتن وسیع ترین میدان‌ها و برای عمل کردن و انصاف دادن ‏تنگ‌ترین میدان‌هاست، حق بر سودِ کسی جریان نمی‌یابد مگر آن‌که به زبانِ او نیز جاری می‌گردد و حقی از دیگران ‏بر عهده‌اش ثابت می‌شود، و بر زبان کسی جاری نمی‌شود و کسی را متعهد نمی‌کند مگر این‌که به سودِ او نیز جاری ‏می‌گردد و دیگران را درباره‌ او متعهد می‌کند. 

   هیچ کس هر چند مقام و منزلتی بزرگ و سابقه‌ای درخشان در راه ‏حق و خدمتِ به دین داشته باشد در مقامی بالاتر از همکاری و کمک به او در ادای وظایفش نمی‌باشد، و هیچ کس هم ‏هر اندازه مردم او را کوچک شمارند و چشم‌ها او را خرد ببینند در مقامی پایین تر از همکاری و کمک رساندن و کمک ‏گرفتن نیست. 

   با من آنسان که با جباران و ستمگران سخن می‌گویند سخن نگویید، القاب پر طنطنه برایم به‌کار مبرید، ‏آن ملاحظه کاری‌ها و موافقت‌های مصلحتی که در برابر مستبدان اظهار می‌دارند، در برابر من اظهار مدارید، 

   با من ‏به سبک سازشکاران معاشرت نکنید، گمان مبرید که اگر به حق سخنی به من گفته شود ؛ بر من سنگین آید و یا از کسی ‏بخواهم مرا تجلیل و تعظیم کند که هر کس شنیدنِ حق یا عرضه شدنِ عدالت بر او ناخوشایند و سنگین آید، عمل به ‏حق و عدالت بر او سنگین‌تر است، پس از سخن حق یا نظر عادلانه خودداری نکنید.‏(خطبه ۲۱۴ نهج البلاغه ،کتاب سیری در نهج‌البلاغه از مرتضی مطهری صفحات 125-126‏)